Geniet van elke dag en leef alsof het je laatste is

Zes maanden geleden hoorde ik  “Als er nooit meer een morgen zou zijn” van Marco Borsato terwijl ik naar huis reed. Het zette mij aan het denken zoals alle keren dat ik het lied hoorde maar als vanzelf kwam ik die dag uit bij het overlijdensbericht van Elly Jonkman. Die ochtend las ik op twitter: “Ze was zo ongelooflijk sterk. Het was niet genoeg, maar ze heeft elke dag van haar leven geleefd alsof het haar laatste was.” Ik kende haar niet zo goed. En hard was het besef dat ik nooit meer de kans zou krijgen. De afspraak die we wilde maken zou er nooit meer komen.

“Als er nooit meer een morgen zou zijn, en de zon viel in slaap met de maan. Heb je enig idee wat het met je zou doen, als je nog maar een dag zou bestaan”. Hoe vaak heb ik het lied al gehoord en hoe vaak gingen mijn gedachten uit naar wat ik dan zou doen. Wat zou ik doen als ik zou horen dat ik nog maar kort te leven zou hebben. En dan besefte ik dat ik mijn eerste gedachte was dat ik niets zou zeggen, maar weg zou gaan, uit mijn relatie zou stappen en de mensen op moest zoeken die belangrijk voor me waren. Een besef dat hard aankwam en uiteindelijk ervoor zorgde dat ik niet op die dag zou wachten.

Inmiddels had ik de stap van weggaan genomen maar alsnog was het niet compleet. Ik leefde mijn leven nog niet alsof elke dag de laatste kon zijn. Te vaak zette ik alles opzij voor dat wat nog moest. Moest van mezelf of opgelegd dacht ik door anderen, maar altijd vooral toch weer door mezelf. Ik was bijna vergeten wie ik was. Ik leefde te veel om het anderen naar de zin te maken. Waar was mijn eigen ik gebleven, mijn rust, mijn gelukkig zijn, mijn niks en mijn alles.

Ik luisterde naar de woorden en zoog ze allemaal naar binnen: “We verbannen de dromen naar morgen en later, maar doet het je stiekem geen pijn? Dat je dan pas zou doen wat je altijd al wou, als er nooit meer een morgen zou zijn”. En ik besloot: “Laten we een voorbeeld nemen aan haar. Niet zozeer aan  dat ze zich inzette anderen. Nee laten we echt een voorbeeld nemen aan wat zij deed “ze heeft elke dag van haar leven geleefd alsof het haar laatste was.”

Precies een half jaar later stap ik in de ochtend in de auto. De radio springt aan en ik hoor de woorden van precies het zelfde lied. Even val ik stil en bedenk me wat ik zou doen als er nooit meer een morgen zou zijn.’ Dan springen de tranen in mijn ogen. Ik zou niets doen, helemaal niets. Ik zou vandaag leven zoals ik vandaag leef. Het besef dat ik me gelukkig voel en tegen iedereen die me lief is gezegd heb wat ik zou willen zeggen, geeft me een enorm gevoel van rijkdom en vrijheid. Het gevoel van intens gelukkig zijn. Van liefhebben en mezelf weer zijn. Ik glimlach en denk aan haar. Ze heeft mij een groot cadeau nagelaten: “Geniet van elke dag en leef alsof het je laatste is.

Dank je wel Elly!